انا بقى حطول عليكم..بموت فى التفاصيل..وبحب احكيها لحمص زى ماأنزلت..مابضيعش فتفوتة احداث تحصل ومايكونش فيها معايا

اه ..نسيت انا حلاوه..نص حمص الحلو..ورفيقة السلاح والدرب والعيشه..جايه فى الكلام اهو...باختصار علشان بغلى لبن ومش فاضيه..اتعرفنا انا وحمص على بعض فى اول مابتدينا حياتنا العمليه...طبيبيين فى مستشفى واحده بس قسمين مختلفين وكانت بداية التعارف.......خناقه خفيفه كده علشان مريض اتأخرنا فى تدوين نتيجة تحاليله والبيه حمص كان مستعجل علشان المريض داخل عمليات وطبعا حمص هو الجراح

حمص يتميز بانه مابينفعلش بسهوله ..وبيطول باله على اللى قصاده بعكسى..حمقيه وسريعة الطلقات...يوووووه..كانت ايام

المهم...مش عاوزه حد يفهم انى وحمص مثلا مابنزعلش مع بعض او اننا بنعيش بشكل رومانسى على طول...لكن الحقيقه بنزعل بس برضه برومانسيه..علشان اتفقنا من اول ماتجوزنا اننا مانبقاش بايخيين ونتخانق زى الناس المتجوزه الرزله هههههههه..يعنى خناق بس بشياكه...زى مابيقولوا ملح وفلفل الحياه...مانكرش ان ساعات كيس الملح بيدلق كله...بس برضه الحياه مع حمص...ألذ...ألذ...ألذ

اللبن فااااااااااااااااااااااار...